Bir gün susmayı öğrendim.

REHA · 13 September 2007, 11:09

Bir gün susmayı öğrendim.

[size=18px]Bir gün susmayı öğrendim. Öyle bir sustum ki belki sonsuza kadar susacaktım.

Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı.

Babam akşamları eve yorgun dönerdi. Ben bütün gün evde sıkılır, onun gelişini iple çekerdim. Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır onunla oynamak isterdim. Babam sarılır, öper sonra da, hadi odana git, derdi.

Yemek hazırlanınca annem çağırır bu defa masada bir araya gelirdik babamla.

Onlar annemle konuşurken ben araya girer, sesimi duyuramayınca da bağırırdım. Babam sinirlenir, 'Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldım, birde sen kafamı ütüleme!' derdi. Annem de 'Bütün gün zaten
seninle uğraştım, bir çift laf da mı konuşturtmayacaksı n babanla?' diye çıkışır, beni odama gönderirdi.

Çaresiz bir şekilde boynumu büker odama yani hapishaneme doğru yol alırdım.

Babam arkamdan, 'Bizim bir odamız bile yoktu, her şeye sahip, hâlâ ne
istiyor anlamadım.' diye bağırmaya devam ederdi. 'Keşke benim de bir odam olmasaydı, keşke bizim de evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte
otursaydık' derdim içimden; ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim.

Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır, televizyon
seyrederdi. Beni yanına çağırır biraz severdi. Onun izleyeceği önemli
birşey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı. Azıcık hareket edip
koşup oynamaya çalışsam oda hapsim yeniden başlardı.

Bir gün anladım ki susunca babamla daha iyi anlaşıyoruz. Bu defa susarak yapabileceğim oyunlar geliştirmeye başladım. Önce resim yaparak başladım işe.

Babam çizdiğim resimleri çok beğeniyor; 'Bak, böyle uslu uslu oyna işte.'
diyordu. Babam bazen göz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir şey sorsam
afallıyordu. Ama bana kızarak beni artık odama göndermiyordu. 'Son günlerde ne de akıllandı benim oğlum.' diye komşulara anlatıyordu annem halimi.

Resimlerim arttıkça ortalık dağılmaya başladı. Annem 'Odanı topla!'diye
odama kapattığında işe nereden başlayacağımı bilemiyordum.

Ben bunlarla uğraşırken zaman geçiyor; ama odamı toparlamayı
beceremiyordum.

Annem odama gelip 'Bak sana resim yapmayı yasaklayacağım.' dedi bir gün.

Susuyor olmamı usluluk olarak değerlendiren ailem resim yapmayı da elimden alırsa ben ne yapacaktım?

Bu düşüncelerle bir aile tablosu yaptım. Babam eve gelince uygun zamanı
kolladım.

Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya geçildi. Babam oturur oturmaz
çizdiğim resmi getirdim.

Babam baktı. Hım, dedi 'Çok güzel olmuş. Bu adam benim herhalde.' dedi.
Ben 'Hayır o adam değil, bu çocuk sensin.'dedim.

O 'Hayır, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kız da arkadaşın.'dedi.

Ben yine 'Hayır, o büyük adam benim, bu küçük adam sensin, bu küçük kız da annem.' dedim.

Babam benimle uğraşmaktan vazgeçip: 'Peki neden bizi küçük çizdin?' dedi.

Heyecanla başladım anlatmaya.

Ben büyüyüp adam olacağım. İş bulup çalışacağım. Siz yaşlanıp
küçüleceksiniz. Beliniz bükülecek, komşumuz Ahmet amca ile Ayşe teyze gibi küçücük kalacaksınız. Ben işten geldiğimde yorgun olacağım. Siz benimle konuşmaya çalıştığınızda işyerinde kafam şişmiş olacağından sizi duymayacağım bile. Siz benimle bir şeyler paylaşmak istediğinizde 'Hadi
odanıza çekilin de kafa dinleyeyim.'diyeceğim.

Ve bir de bağıracağım 'Her şeylerini alıyorum. Sıcacık odaları davar, daha ne istiyorlar' diye.

Annemle babamın gözleri fal taşı gibi açılmıştı.

Duyduklarına inanamıyorlardı.

Bana sarılıp beni öyle içten bir okşayışları vardı ki sonsuza kadar
konuşsam hiç bıkmadan dinleyecekler gibiydi.

Farkında' Olmalı İnsan...Kendisinin, Hayatın Olayların, Gidişatın Farkında
Olmalı. Ömür Dediğin Üç Gündür, Dün Geldi Geçti, Yarın Meçhuldür, O Halde

Ömür Dediğin Bir Gündür, O Da Bugündür.[/size]

PESTEMAL · 13 September 2007, 12:00

[size=18px]sustum!
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret,
sustu hayat
sustu zaman
acılar konuşuyor yalnız
acılarım konuşuyor
kimse duymuyor...
duymuyor...
duymuyor...
artık duy sesimi... [/size]

REHA · 13 September 2007, 14:06

[size=24px]birde bu seslenişleri şahika duysa ne güzel olacak[/size] :twisted:

PESTEMAL · 13 September 2007, 14:43

Alıntı:

REHA Nickli Üyeden Alıntı

[size=24px]birde bu seslenişleri şahika duysa ne güzel olacak[/size] :twisted:

duydumya..sustum dedim ya...kimsecikler konuşturamaz beni :twisted:

REHA · 13 September 2007, 15:30

Alıntı:

sahika Nickli Üyeden Alıntı

Alıntı:

REHA Nickli Üyeden Alıntı

[size=24px]birde bu seslenişleri şahika duysa ne güzel olacak[/size] :twisted:

duydumya..sustum dedim ya...kimsecikler konuşturamaz beni :twisted:

hadi bakalım hayırlısı

pamukKALE · 13 September 2007, 15:52

ELİNE YÜREĞİNE SAĞLIK REHA ABİ

HARİKA BİR HİKAYE İNSANLAR NELERİN FARKINDA DEĞİL BAŞKA KİMBİLİR,

ATTIĞIMIZ ADIMLARI ÖYLE HESAPLAMALIYIZ Kİ,
NELERE NEDEN OLABİLECEĞİMİZİ DÜŞÜNMELİYİZ.
EKTİKLERİMİZİ ÖYLE DİKKAT ETMELİYİZ Kİ
ONLARI BİÇECEĞİMİZİ UNUTMAMALIYIZ.

REHA · 14 September 2007, 08:17

evet hayatta konuştuklarımıza ve davranışlarımıza çok dikkat etmeliyiz. yoksa birgün karşımıza yol su elektrik olarak çıkabilir. ya neden bahsediyorum ben şimdi sabah akşamMıydı şimdi neyse karıştı galiba Adana aradan çık alo sesim gEliyormu ben kimmiyim kars sen nerden çıktın ha İSTANBUL DIT DIT DIT DIT.....

HATLAR KARIŞTI İŞTE NE DEMEK İSTEDİĞİMİ ANLADINIZ SİZ KANIMCA :wink:

13 September 2007, 11:09	Mesaj No:1
REHA Papatyam Medineweb Emekdarı Durumu: Papatyam No : 553 Üyelik T.: 07 October 2005 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Memleket:10.Köy Yaş:64 Mesaj: 1.867 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et: Konu Bu Üyemize Aittir!	Bir gün susmayı öğrendim. Bir gün susmayı öğrendim. [size=18px]Bir gün susmayı öğrendim. Öyle bir sustum ki belki sonsuza kadar susacaktım. Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı. Babam akşamları eve yorgun dönerdi. Ben bütün gün evde sıkılır, onun gelişini iple çekerdim. Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır onunla oynamak isterdim. Babam sarılır, öper sonra da, hadi odana git, derdi. Yemek hazırlanınca annem çağırır bu defa masada bir araya gelirdik babamla. Onlar annemle konuşurken ben araya girer, sesimi duyuramayınca da bağırırdım. Babam sinirlenir, 'Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldım, birde sen kafamı ütüleme!' derdi. Annem de 'Bütün gün zaten seninle uğraştım, bir çift laf da mı konuşturtmayacaksı n babanla?' diye çıkışır, beni odama gönderirdi. Çaresiz bir şekilde boynumu büker odama yani hapishaneme doğru yol alırdım. Babam arkamdan, 'Bizim bir odamız bile yoktu, her şeye sahip, hâlâ ne istiyor anlamadım.' diye bağırmaya devam ederdi. 'Keşke benim de bir odam olmasaydı, keşke bizim de evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte otursaydık' derdim içimden; ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim. Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır, televizyon seyrederdi. Beni yanına çağırır biraz severdi. Onun izleyeceği önemli birşey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı. Azıcık hareket edip koşup oynamaya çalışsam oda hapsim yeniden başlardı. Bir gün anladım ki susunca babamla daha iyi anlaşıyoruz. Bu defa susarak yapabileceğim oyunlar geliştirmeye başladım. Önce resim yaparak başladım işe. Babam çizdiğim resimleri çok beğeniyor; 'Bak, böyle uslu uslu oyna işte.' diyordu. Babam bazen göz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir şey sorsam afallıyordu. Ama bana kızarak beni artık odama göndermiyordu. 'Son günlerde ne de akıllandı benim oğlum.' diye komşulara anlatıyordu annem halimi. Resimlerim arttıkça ortalık dağılmaya başladı. Annem 'Odanı topla!'diye odama kapattığında işe nereden başlayacağımı bilemiyordum. Ben bunlarla uğraşırken zaman geçiyor; ama odamı toparlamayı beceremiyordum. Annem odama gelip 'Bak sana resim yapmayı yasaklayacağım.' dedi bir gün. Susuyor olmamı usluluk olarak değerlendiren ailem resim yapmayı da elimden alırsa ben ne yapacaktım? Bu düşüncelerle bir aile tablosu yaptım. Babam eve gelince uygun zamanı kolladım. Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya geçildi. Babam oturur oturmaz çizdiğim resmi getirdim. Babam baktı. Hım, dedi 'Çok güzel olmuş. Bu adam benim herhalde.' dedi. Ben 'Hayır o adam değil, bu çocuk sensin.'dedim. O 'Hayır, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kız da arkadaşın.'dedi. Ben yine 'Hayır, o büyük adam benim, bu küçük adam sensin, bu küçük kız da annem.' dedim. Babam benimle uğraşmaktan vazgeçip: 'Peki neden bizi küçük çizdin?' dedi. Heyecanla başladım anlatmaya. Ben büyüyüp adam olacağım. İş bulup çalışacağım. Siz yaşlanıp küçüleceksiniz. Beliniz bükülecek, komşumuz Ahmet amca ile Ayşe teyze gibi küçücük kalacaksınız. Ben işten geldiğimde yorgun olacağım. Siz benimle konuşmaya çalıştığınızda işyerinde kafam şişmiş olacağından sizi duymayacağım bile. Siz benimle bir şeyler paylaşmak istediğinizde 'Hadi odanıza çekilin de kafa dinleyeyim.'diyeceğim. Ve bir de bağıracağım 'Her şeylerini alıyorum. Sıcacık odaları davar, daha ne istiyorlar' diye. Annemle babamın gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Duyduklarına inanamıyorlardı. Bana sarılıp beni öyle içten bir okşayışları vardı ki sonsuza kadar konuşsam hiç bıkmadan dinleyecekler gibiydi. Farkında' Olmalı İnsan...Kendisinin, Hayatın Olayların, Gidişatın Farkında Olmalı. Ömür Dediğin Üç Gündür, Dün Geldi Geçti, Yarın Meçhuldür, O Halde Ömür Dediğin Bir Gündür, O Da Bugündür.[/size] __________________ [size=10pt]ŞU FANİ DÜNYADA BAKİ GİBİ YAŞIYORUZ BİRDE HASTAHANE KÖŞELERİNDE[/size]

13 September 2007, 12:00	Mesaj No:2
PESTEMAL Papatyam Medineweb Emekdarı Durumu: Papatyam No : 145 Üyelik T.: 16 February 2005 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Mesaj: 3.815 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et:	Bir gün susmayı öğrendim. [size=18px]sustum! sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, sustu hayat sustu zaman acılar konuşuyor yalnız acılarım konuşuyor kimse duymuyor... duymuyor... duymuyor... artık duy sesimi... [/size] __________________ mzalar sifirlanmistir, lütfen yeni imzanizi belirleyiniz

13 September 2007, 14:06	Mesaj No:3
REHA Papatyam Medineweb Emekdarı Durumu: Papatyam No : 553 Üyelik T.: 07 October 2005 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Memleket:10.Köy Yaş:64 Mesaj: 1.867 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et: Konu Bu Üyemize Aittir!	Bir gün susmayı öğrendim. [size=24px]birde bu seslenişleri şahika duysa ne güzel olacak[/size] :twisted: __________________ [size=10pt]ŞU FANİ DÜNYADA BAKİ GİBİ YAŞIYORUZ BİRDE HASTAHANE KÖŞELERİNDE[/size]

13 September 2007, 15:52	Mesaj No:6
pamukKALE Papatyam Medineweb Emekdarı Durumu: Papatyam No : 882 Üyelik T.: 23 May 2006 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Mesaj: 900 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et:	:) ELİNE YÜREĞİNE SAĞLIK REHA ABİ HARİKA BİR HİKAYE İNSANLAR NELERİN FARKINDA DEĞİL BAŞKA KİMBİLİR, ATTIĞIMIZ ADIMLARI ÖYLE HESAPLAMALIYIZ Kİ, NELERE NEDEN OLABİLECEĞİMİZİ DÜŞÜNMELİYİZ. EKTİKLERİMİZİ ÖYLE DİKKAT ETMELİYİZ Kİ ONLARI BİÇECEĞİMİZİ UNUTMAMALIYIZ. __________________ SEVMEK GÜZEL ŞEY SEVİLMEKTE ONUN KADAR SEVİPTE SEVİLMEMEK ACIDIR ÖLÜM KADAR YALNIZLIK ALLAHA MAHSUSTUR HER CANLI BİR DOST ARAR TAŞIN KALBİ YOK AMA ONU DA YOSUNLAR SARAR

14 September 2007, 08:17	Mesaj No:7
REHA Papatyam Medineweb Emekdarı Durumu: Papatyam No : 553 Üyelik T.: 07 October 2005 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Memleket:10.Köy Yaş:64 Mesaj: 1.867 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et: Konu Bu Üyemize Aittir!	Bir gün susmayı öğrendim. evet hayatta konuştuklarımıza ve davranışlarımıza çok dikkat etmeliyiz. yoksa birgün karşımıza yol su elektrik olarak çıkabilir. ya neden bahsediyorum ben şimdi sabah akşamMıydı şimdi neyse karıştı galiba Adana aradan çık alo sesim gEliyormu ben kimmiyim kars sen nerden çıktın ha İSTANBUL DIT DIT DIT DIT..... HATLAR KARIŞTI İŞTE NE DEMEK İSTEDİĞİMİ ANLADINIZ SİZ KANIMCA :wink: __________________ [size=10pt]ŞU FANİ DÜNYADA BAKİ GİBİ YAŞIYORUZ BİRDE HASTAHANE KÖŞELERİNDE[/size]

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Benzer Konular
Konu Başlıkları	Konuyu Başlatan	Papatyam Forum Ana Kategori Başlıkları	Cevaplar	Son Mesajlar
Öğrendim..	PESTEMAL	Şiir Bahçesi	0	03 October 2010 14:35