DÜN GECE BİR DOST EVİNDE

[sanal]

DÜN GECE BİR DOST EVİNDE

[size=18px]Dun gece bir dost evinde seninleydim butun gece.
Bilirsin saatlerce konusulur. Nerdeyse sabah olur,
Gunes yuzunu gosterir de sen hala konusursun...
Neden bir turlu yola koyamadigimi anlayamadigim hayatima baktim.
Sonra gun agardi ben sana senin okuyamayacagini bildigim bir mektup yazdim.
Oturdum,anilarimi, yillarimi karsima aldim, anladim ki asla bir daha
Yasanmaz, ne senle ne baskasiyla.
O anlar insanin hayatinda bir kez yasayacagi anlardi,
Ne tekrari vardi ne geri donusu anladim..
Ama gene de son bir kez bile olsa seninle konusmak
istedim, sen beni anlayabilen tek insan, bu dunyayla
oynadigim oyunda tek oyun arkadasim, en buyuk dost,
ruhumun yarisi,huzuru ve aski ogreten sen,ihtiyac
duydugum tek varliksin ama ellerim bos donecegim
biliyorum , cesaret edemiyorum ki tuslara dokunmaya..
Sen hayatini goturuyorsun bensiz, mutlu yada mutsuz,
ben neden hala ardindan yagmurlar yagdiriyorum, sen
her seyi unutabildiysen ben neden hatirliyorum, sen
oyunu yarim biraktin ben neden bitirmeye calisiyorum
Bilmiyorum ki, bu icimdeki bilinmezlik beni saskin ediyor..
Bir seyleri gommeli maziye, hayata donmeliyim.
Dogru yada yanlis bir karar almaliyim.
Bir sonraki ne goturecek benden diye beklemek yerine
gelecek sevgiyi degerlendirmeliyim bana hissedilen.
Surekli benden beklemeyen, caba gosteren, emek
harcayan, deger bilen kiymet veren birini kabul
etmeliyim hayatima, hayallerime, umutlarima.
Yapabilir miyim sence?? Hic yapamadim ki...
Bilirim elleri senin gibi dokunmaz, gozleri senin gibi
bakmaz, teni senin gibi kokmaz, kollari senin gibi
sarmaz ama ne care sen yoksun ki. Ten teni ozler
demistim sana gulmustun, oysa ozledigini ben biliyorum...
Olmayacagiz bu dunyada bir daha, anilar saklandi
cikmazlar gercekle savasamazlar..
Sevda gizlendi karanliklar icinde. Pembe guller soldu
artik, son kokleri sen soktun attin topraktan ellerinle.
Anlamadin sana ne kadar ihtiyacim oldugunu
bu hayat karmasasinda, savas istedim benle savasmadin,
savun istedim sevdamizi, o kocaman yuregin daglari
devirsin istedim, olmadi... Belki ben zor olani
istedim, belki sen her seyi kolay istedin..
Cok gozyasi doktum, akan her yasta bizi sildi yeryuzunden bilirim.
Artik cok gec, artik cok gec kaldik can...
Biliyorum, bu canimi acitsa da biliyorum, yarinlarda biz yokuz..
Ne umutlar sondu arkamizda, ne acilar yasandi , ne
huzunler golgeledi yuregi, ne yaslar dokuldu
gozlerden, ne geceler sabahi gordu, ne yildizlar
parladi ayri sehirlerde ayni gokte, biz beraber
bakamadik onlara, tutamadik umutlari, sonduremedik
acilarin ateslerini, gunes actiramadik huzunlere,
yaslari dindiremedik gozlerde...
Tutmadin elimi can, soz vermistin, bana verdigin en
buyuk sozdu , hep elimden tutacagina soz verdin, oysa
ilk yaptigin gonul gozunu kapamak oldu bana hic
kapanmayacagina soz verdigin...
Gittin deme bana, sen gonderdin,tutamadin beni...
Kal deseydin kalirdim oysa, anlamadin...
Sevdin mi can, sevmismiydin, yoksa sadece ....
Bu soruyu soramam sana, sormayida yuregim kaldirmaz,
kucugum demistim sana, kucugumsun demistin...
Oysa sen beni atiyorsun boyle baskalarinin ellerine,
hic dusunmeden, gozunu kirpmadan...
Aslinda biliyorum ne sorgulamak ne suclamak icin cok gec artik.
Denedik basaramadik, acilar, huzunler, ve anilar yadigar bize simdi.
Bize mi bana mi sadece onu bile bilmiyorum artik.
Inanamadigim, inanmayi bir kez bile dusunmedigim
Her seye inandirdin beni, tum yollarimi kestin sana gelen.
Son umudumu da yiktin, son elimi uzatisimi farketmedin,
Bu muydu yanimda olusun, bu muydu sozun
bana verdigin, bunu bile tutmak zor geldi.
Gucum kalmadi hayatla ve seninle bogusmaya,
sensizlikle bas basa yasamayi ogreniyorum..
Biliyorum ki artik ayaga dikilme vakti dogan yeni guneste...

Simdi artik sensizlikte dusunme vakti.
Simdi artik sensizlik de karar vakti.
Simdi artik sensizlik de duzen kurma vakti...


Kübra ISLAMOGLU[/size]