Mekansız, çaresiz ve hüzünlü.

Mekansız, çaresiz ve hüzünlü.

Gecenin saat kaçı olmuş, karanlık iyice çökmüş etrafa
Saatin ilerleyip ilerlemediğinden bile haberim yok,
Hayat beni mekansız bırakmış karanlıklar içinde,
Mekansız, çaresiz ve hüzünlü.


Kafamı kaldırıp etrafa bakmak istesem rüzgarlar engel oluyor,
Sanki hayat bana karşı siper almış,
Karanlık adeta saklıyor beni,
Mekansızlıktan ve sessizlikten boğazlarım kurumuş.

Neydi beni bu hale düşüren,
Hiç görmediğim, sesini duymadığım, hissetmediğim birine aşık olmak mı?
Yoksa beni mekansızlıktan kurtarıcak imkanımın olmaması mı?
Yada kalbimin demir kapılarlar kilitli olması mı....

Sanki mühürlenmiş gibiyim,
Mühür yasak gibi yaklaştırmıyor kimseyi yanıma,
Aynaya bakıyorum görüyorum o mühürü,
Ama düzeltmek imkansız.

Artık tek dostum gecenin uğultusu,
Benimle tek konuşan derdimi paylaşan,
Seni senden çok düşünmemi sağlıyan,
Ve,
Kalbimin parmaklıklarından geçip kalbimi tek avutan....