SENDEN ÖNCESİ

[mevlutgunes]

SENDEN ÖNCESİ

Senden Öncesİ


Düşünüyorum da; bir bakıma senden öncesi yok gibi birşey... Çünkü senden önceki yıllar, sana hazırladı beni. senden önce tanıdığım kişiler, seni bulduğum zaman değerini daha iyi anlayabilmem için birer sebepten başka birşey değillerdi.
Sensiz anılarım seninle geçen birgünün anısı yanında o kadar kuru ve cılız ki!
Uzun yıllar amansız bir oluşun içinde çalkalanıp durdum. Bir trendim; küçücük istasyonlardan geçtim, sonunda sana varmak için. Bir gemiydim; irili ufaklı limanlara uğradım, birgün senin limanına gelmek için. Bir yoldum; nice insanlar çiğnedi beni... Şimdi ayaklarının temasındaki hazzı daha iyi anlıyorum.
Bir kitaptım; beni okudular, fakat anlayan çıkmadı. Yıllardır seni bekledi sayfalarım, okuyasın diye. Yokluğunda bir kadehtim ben, türlü içkilerle doldurup ağızlarına boşalttılar beni... Yere çarptılar kırılmadım, duvara vurdular parçalanmadım. Birgün içime senin güzelliğinin dolacağını bildiğim için. Dudaklarının değdiği her yerde bir ölümsüzlük ateşinin yanacağına inandığım için...
Kurşun askerler, bebekler, oyuncaklar vardı senden önce. Durup durup aldanmalar vardı, aldığını alıp geri vermeyen aynalar vardı. Hep karanlığa açılan pencereler, ardında iğrenç yaratıkların yaşadığı büyük kapılar vardı.
Nice insanlar gördüm ben SEVGİLİM!! Bir yoksula en küçük bir iyiliği yapmaktan çekinen, fakat bir gecenin cömert bir saatinde onbinleri, yüzbinleri vahşi bir zevkle kaybeden insanlar gördüm.
Zenginlerine daha sömürülecek insanlar gerekti. Ben yüzü jiletle kesilmiş kötü adamlar gördüm ve ben her sabah yüzünü traş ettiği jilet kadar para etmeyen daha kötü adamlar gördüm SEVGİLİM...
En adi kıskançlıklar gördüm, kavgalar, zulümler, işkenceler, en ucuzundan kirli çamaşırlar, paçavralar, çamurlar, irinler, çifkefler gördüm. Seni tanıyıncaya kadar dinlediğim çatlak sesli bir plaktı, berbat bir filmdi seyrettiğim. Seni tanıyıncaya kadar kötülükten yana ne varsa tanıdım, çirkinlikten yana ne varsa gördüm.
Tutki bir kum çölündeyim, kızgın bir güneşin önünde altında susuzluktan çatladı dudaklarım. Şimdi senin dupduru kaynağına eğilip su içerken varlığının paha biçilmez değerini daha iyi anlıyorum. Yokluğunu bu kadar derinden tatmasaydım, varlığının eşsiz anlamına varamazdım.
Tutki yıllarca süren bir geceydi senden öncesi. Güneşsiz, aysız, yıldızsız bir gökyüzüydü. Kupkuru eski bir deniz kalıntısıydı. Çekilmiş bir nehir yatağıydı. Senden önce birgün seni bulmak ümidiydi beni yaşatan. Tohumun yeşermek için yağmuru, çiçeğin açmak için güneşi beklediği gibi bekledim seni.
Nasıl bir nehir denize kavuşmak için uzak mesafelerden çağlaya çağlaya gelirse; işte bende öyle geldim senin denizlerine.
Senden öncesi uzun, uğultulu bir arayıştı, kudurmuş bir çalkantıydı.
Yokluğun öyle bir uçurumdu ki; yeryüzündeki bütün bütün uçurumları uç uca eklesek, yokluğunun yanında bir nokta gibi kalırdı.
Bütün girdaplar bir araya gelse; varlığının derinliğine yaklaşamaz şimdi.
Senden önceki yıllardan sana kendimi getiriyorum. Yokluğunu tatmış; her yerde seni bir rüzgarcasına aramış ve vahşi, büyük bir nehircesine sana koşmuş bir ben var şimdi karşında. Arındım bütün kötülüklerden sana geldim. Seni yarınlara götüreceğim, Gel; yaşanmamış zamanlara, erişilmemiş hazlara götüreceğim seni...
İnanki BİRTANEM ne senden öncesi vardı, nede benden öncesi.

[REHA]

Seni yarınlara götüreceğim, Gel; yaşanmamış zamanlara, erişilmemiş hazlara götüreceğim seni...
İnanki BİRTANEM ne senden öncesi vardı, nede benden öncesi.
Hikeyende senin gibi duygu yüklü. Çok güzel bir anlatım. Harika . Alıntıladığım bölüm herşeyi bitirmiş.

[mevlutgunes]

Nasıl bir nehir denize kavuşmak için uzak mesafelerden çağlaya çağlaya gelirse; işte bende öyle geldim senin denizlerine.

[Papatyam]

Tutki bir kum çölündeyim, kızgın bir güneşin önünde altında susuzluktan çatladı dudaklarım. Şimdi senin dupduru kaynağına eğilip su içerken varlığının paha biçilmez değerini daha iyi anlıyorum. Yokluğunu bu kadar derinden tatmasaydım, varlığının eşsiz anlamına varamazdım.


Teşekkürler abi..

[mevlutgunes]

Giderken sen, kırk bir parçaya bölündüm. Yüzümü çevirmedim, başımı eğmedim, beni gizlemedim. Göz yaşlarıma set çekmesini bildim ama yüreğimin kanamasına hala bir derman bulmuş değilim.
Gittin de ne oldu, başın göğe erdi mi? Zalımın kızı, sılada mutlu musun şimdi?.. Hani lafta “Altı üstü bir hayattı” ... Her şey altı üstü bir hayat ise, nerede bu cümleyi konuşan yürek nerede?
“Uzaksın, yakınsın, özlenensin ama bugün değil, yarın gibi bir şeysin sen ..” üstat böyle söylüyordu, bizde kendi halimizce, işte böyle bir sevdanın yürekleriyiz derce sine, susup kalıyorduk, oldu mu şimdi ...
Allah’ım!.. duy sesimi, dermanı olmayan aşk acısını hak edecek; dinmek tükenmek bilmeyen, bu kalp sızılarını, çekilir gibi olmayan bu yürek kasılma sancılarını, hak edecek ne yaptım ben ... bilseydim bu aşkın bu kadar umutsuz, aşkımın bu kadar umarsız ve bir bu kadar yüreksiz olduğunu hiç sevdalanır mıydım, hiç yürek paralar mıydım.
Dönme dolap bir hayatın, atlı karınca çocukları bizler, yeterince üzüldük. Artık aşk tedavülden kalkalı yıllar oldu, yerini “YALAN” diye ne olduğu halen bilinmeyen iğrenç bir mikrop aldı, bilim adamları yıllardır formülünü bulmuş değil, çalışmalara bu ara Türk Dili Ve Edebiyatının en mükemmel kalemleri ve bir taraflarda da, unutulduğunu düşündüğümüz, sessiz çoğunluk can yürekler, bu iğrenç virüsün, insan yüreği üzerindeki ölümcül etkilerinin nedenini ve “YALAN” isimli kanserin panzehirini bulmak adına, araştırmalarını büyük bir hız ve titizlik içerisinde sürdürmekteler ...
Papatyam, sen yazdıklarıma aldırma, anlattıklarımı sitem sayma, yokluğunda elden bir şey gelmiyor, duygu limanlarındaki, duygu esnemelerim beni zaman zaman tutarsız bir ruh hali içerisine sokuyor. Biliyorsun “ACI TEK KİŞİLİKTİR, TEK BAŞINA YAŞANIR VE SOYLUDUR” neyse sana yazacaklarım şimdilik bu kadar, bir başka mektupta, bir başka duygu esnemesinde görüşmek üzere... öperim...