ÇANAKKALE--(17)

[umut]

Çanakkale - Küçükkuyu - Adatepe Zeytinyağı Müzesi -

[umut]

Çanakkale - Küçükkuyu - Adatepe Zeytinyağı Müzesi

[umut]

REFİKA’NIN ÖYKÜSÜ

Adatepe Köyünde 19 yüzyıl sonu ve 20.yüzyıl başında 'Refika' takma adıyla bir Rum güzeli yaşarmış. Köyün Rum ve Türk cemaati arasında çok sevilen Refika hem güzel hem de çok neş'eli bir kızmış. Düğünlerde şarkılar söyler, çok da güzel dans edermiş. Refika'nın güzelliği ve iyilikseverliği Adatepe köyünün yanısıra çevre köylerde de dillere destan olmuş. Özellikle zeytin zamanı Refika'nın çalıştığı tarlalarda köylüler hem zeytin toplar hem de Refika'nın şarkılarını dinlermiş. Düğünlerde mutlaka Refika baş misafir olarak çağrılır ve kendisine şarkı söyletilip, dans ettirilirmiş.

Birinci Dünya savaşına kadar iki cemaat Adatepe köyünde barış içinde birlikte yaşarmış. Ancak Savaş Tüm Anadolu'da olduğu gibi Adatepe köyüne de felaketler getirmiş. Savaşla birlikte Köyün Rum ve Türk cemaatleri arasında önceleri soğukluk daha sonra karşılıklı çatışmalar baş göstermiş. Tüm bu kargaşaya rağmen Refika yine de Türkler arasında sevilmeye devam etmiş ancak ne var ki savaş sonunda Türk ve Yunan hükümetleri arasındaki anlaşma sonucunda Refika da diğer Rumlarla birlikte köyü terk edip, Yunanistan'a yerleşmek zorunda kalmış.

Refika'nın köyden ayrılışı Türkler arasında büyük bir üzüntüye yol açmış. O gittikten sonra bile onun adına türküler yakılmış ve her fırsatta, özellikle düğünlerde onun türküsü okunup, onun adına danslar edilirmiş. Bu gelenek Adatepe


köyünde hala devam etmektedir.

Refika'nın efsanevi öyküsünü biz köyün en yaşlısı olup üç sene önce vefat etmiş olan Abdi Amca'dan dinledik. Daha sonra Yunanistan'ın Sakız adasına yerleşmiş olduğu ve Yunanistan'ın ilk güzellik kraliçesi seçildiği yönünde efsaneler anlatılan Refika'nın izini bulabilmek için Sakız adasına yaptığımız bir seyahatte kendisine ait herhangi bir ipucu bulamadık. Ne var ki, tesadüfen bir antikacıda bulduğumuz bir resimdeki kızın güzelliği ve yüzündeki ifade bizi derinden etkiledi. 'Bu kesinlikle Refika olmalı' diyerek resmi alıp köye getirdik. Adatepe'nin yaşlılarına resmin Refika'ya ait olabileceğini söylediğimizde, göz yaşlarını tutamayıp heyecanla ' Evet! Bu o' dediler. Biz de çağlar boyunca insanlar güzellik ve sağlık veren saf ve doğal Adatepe zeytinyağlarının alamet-i farikası olarak Refika'nın resmini etiketimizde ölümsüzleştirmeye karar verdik.

[umut]

Bugün müze olan bina aslında sabunhane olarak 1950 li yıllarda yapılmıştır bunu içindeki 7 tonluk sabun kazanından anlayabilirsiniz.Uzun süre boş kaldıktan sonra İstanbullu bir firmanın Adatepe ve Refika nın http://www.adatepe.com/web/index.asp?ad=orta&id=4 isim hakkını alarak kendi imali olan zeytin ve zeytinyağı ürünlerini sattığı bir yer haline gelmiştir.Girişte eski zeytin sıkma presleri ve toplama aletleri varken üst katta zeytin ve zeytinyağ imalinde kullanılan araç gereçler,eski zeytinyağı logoları,zeytinin öyküsü ve ambar fişleri bulunmaktadır(bu fişlerin altındaki imzalar büyük amcama aittir)

[umut]

[umut]

[umut]

Anafartala Köyü'nde 2 tane müze var.
Bunlardan biri Barış Müzesi ve diğeri de Cephe Savaşları Kolleksiyonları Müzesi

Köy, küçükbaş hayvancılık ile geçimini sağlıyor sanırım. Ekili-dikili alan çok az gördüm; ama küçükbaş hayvan sürülerinin bereketi dikkatimi çekti. (Kangalları besili dana gibi bu arada)





Çanakkale - Anafartalar Köyü ve Müzeleri (Barış Müzesi ve Cephe Savaşları Kolleksiyonları Müzesi)

[umut]

Anafartala Köyü'nde 2 tane müze var.
Bunlardan biri Barış Müzesi ve diğeri de Cephe Savaşları Kolleksiyonları Müzesi

[umut]

Canakkale Savunması'nda kullanılan ve sonrasında tekrar kullanılan, yalnız bir kayış eklenen çanta. (Siz kayışı göremiyorsunuz)

[umut]

Barış Müzesi ve diğeri de Cephe Savaşları Kolleksiyonları Müzesi