16 April 2007, 00:29
|
Mesaj No:1
|
|
Guest
Durumu:
Papatyam No :
Arkadaşları:
Cinsiyet:
Mesaj:
n/a
Konular:
Beğenildi:
Beğendi:
Takdirleri:
Takdir Et:
|
MUTLULUK ÜZERİNE
MUTLULUK ÜZERİNE
...İnsanın kendini bir başkasına, bir işe veya herhangi bir şeye yürekten verebilmesi, ona yoğunlaşabilmesi için mutlaka yalnızlıktan geçmesi gerek. Bir nesne’de eriyebildiğimiz ölçüde özne’liğimizin hakkını verebiliriz.
Oysa bugün yalnız kaldığında kendimizden uzaklaşıyor, hep başkalarına konuşarak varolduğumuzu kanıtlamaya çalışıyoruz. Yüksek ses: En çok kutsadığımız. Bu kalabalık ve patırtı arasında umulmadık bir yalnızlık çekmeye başlarsınız. Birbirine dönük yüzlerin görüş alanının ne kadar dar olduğunu fark edersiniz ansızın. Sesleri birbirine karışır, geçirgenliğini yitirirler bir süre sonra.
Çünkü kendin için konuşmak odur ki, başkalarını dinlemez hale gelirsin giderek. Yalnızlaşırsın. Kalabalıkların ortasında. İri puntolu harflerine, gür sesine rağmen…
Kâinata yayıldıkça, kalp genişler, ferahlaşır. Başkaları için bir şeyler yapma arzusu yüreğinizden taşar, yayılır giderek. Kendiliğinden. Başkalarına bir şeyler vermekten kaynaklanan o beklentisiz mutlulukla kuşanırsınız. Ve bu mutlulukta asla yalnız değilsinizdir.
Kendimizi verdikçe hep ilk kez severiz. Çok yeni olur böyle sevmek. Bazen de çok eski. Hatırlamakla yeniden öğrenmiş olur, en başından başlarız sevgilere. Büyük harfli sevgiye.
Uzaktan yakın olmak
Bir şeyi salt kendiniz için değil, o şeyin kendisi için sevmek gibidir bu. Bir ucu daima yukarıya, ilahi kaynağına bağlı olan sevgiye yaklaşmışsınızdır. Artık sevmek için tek kişi olmak size yeter de artar bile. Sevginizle hem nesne hem özne olduğunuzu hissedersiniz. Yalınayak ıslak çimlere basmış gibi ürperirsiniz bir an ve sonra sabah alacasında o serin yeşillik sizi kuşatır, kendine çeker. Şükredersiniz. Tek başına ama yalnız değil.
Sevmek yerine sevilme telaşına kapılanlar, sevilmeyi sevmenin önüne koyup kutsayanlar mutlu olmak için ille bir başkasının onayına muhtaçtırlar. Bu durumda insan yalnız kendi için ister mutluluğu. Vermekten ziyade almayı, karşılık beklemekten ziyade karşılık bulmayı ister. Mutluluk giderek uzak bir aynaya yansıyan kirli sularda kalır. Yalnızlaşırsınız giderek.
Oysa beklentisizce sevmek, vermek, anlamak. Karşılık istemeden sevmek, hiç gelmeyeceğini bildiğin sevgiliyi beklemek. Tarifsiz bir mutluluk verir. Sevgili’de tutar bizi. O’na dair hiçbir şeyin yabancısı olamayız bundan böyle. Yalnızlığın paylaşıldığı an. Tanış oluruz. Uzaktan. Bazen de çok yakından.
Leyla İpekçi
|
|
|
|