[Papatyam]

Yokluğundandır Yangınım



Savrulurum yönüm şaşmış, çâresizdir bu hallerim
Issız soğumuş gönlümde, sensizliğe çok kırgınım
Sararıp solmuştur rûhum, bir başıma ben neylerim?
Bilesin ki hiç yanılmam, yokluğundandır yangınım.

Gecelerde vurur ayaz, delik deşik gözüm kaşım
Diyorum ki ben niceyim, neden dumanlıdır başım?
Öyle anlamsız ki sensiz, hayatla bütün uğraşım
Başkasına hiç sarılmam, yokluğundandır yangınım.

Binbir derdim yüklenmiştir, karşılıksız bu sevdama
Devranda hedefim yoktur, var mıdır sebep kalmama?
Kapanmıştır bütün yollar, döndürdüm kalbim Mevlâ'ma
Yoktan yere hiç savrulmam, yokluğundandır yangınım.

Gittim dostumun peşinden, yolum bitmeden satıldım
Derdest oldum büklüm büklüm, karanlıklara atıldım
Koparıldım yerden yurttan, meçhûllere fırlatıldım
Ne yapsan da hiç darılmam, yokluğundandır yangınım.

Günlerdir bir soranım yok, hem de hasretle saranım
Sensiz kurumuş yüreğim, sevgisiz tatsız her ânım
Zevk vermiyor artık hayat, yok ki yanımda cânanım
Beklemekten hiç yorulmam, yokluğundandır yangınım.

Çok yalvardım Yaradan’a, vermez mi ki seni bana?
Takat kalmamış bedende, bırakmaz ki beni sana
Gözüm açık giderim ben, selâmım olsun kalana
Aranıp ta hiç sorulmam, yokluğundandır yangınım.

Burhanettin Akdağ