ÖYLE İÇİMDESİN Kİ
Yanağımda dolaşan rüzgarlardan daha gerçek dokunuşların. Küçük ürkek, kesik dokunuşlarınla belki de her zamankinden daha yanımdasın. Yani öylesine o kadar bensin ki, ah nasıl anlatsam... Boşuna mı bu çabalarım? doğru kelimeleri aramalarım? Ne kitaplar yazıyor ne de sözcüklerde karşılığı var?
Yalnızca hissediyor insan yaşıyor. Kelimeler eksik, kelimeler yaralı, kelimeler cılız... Taşımıyor, anlatmıyor, tam anlamıyorum bu duyguyu bende. çok başka birşey bu. Sevginin ortasında derin acılar hisseder mi insan? Aydınlık gülümsemelerin içine hüznü yerleştirir mi durup dururken? Gözlerine buğu, dilinde sitem, yüreğine burukluk, çöreklenip kalın mı asırlarca? Gelmeyeceğini bildiği mektup için posta kutusunu hep aynı heyecanla açar mı? Dedim ya başka birşey bu... Ne kadar yalnızsam o kadar senenleyim şu günlerde! belki de en başta tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar. Kimseler ulaşmasın diye, kimselerin bilmediği bulamayacağı yollara götürdüm seni. En derinlerde tuttum. Bana Sakladım! Derine, hep derine...
Seni yapayalnız bir tek bana bıraktım! Paylaşamadım... Yanlış yaptım; "Seni Kaybettim"