Bende ağlayacak hal kalmadı
Bende ağlayacak hal kalmadı
Şu şairler ne garip insanlar...Durup durup sevgilerini anlatıyorlar satırlarda.
Alev - alev yanan gözlerinden,
vazgeçilmez dudaklarından bahsediyorlar hep
bir kaç satırla tarif ediyorlar sevgilerini
OLUR MU YA !
Böyle sevgi olur mu hiç ?
Bende anlatmak istiyorum bazen
bir kaç kelime karalıyorum kağıdıma.
ama nedense olmuyor
bir türlü seni tarif edemiyorum
Sendeki karmaşayı anlatamıyorum
kendim bile bilmiyorum nasıl
anlata bilirim ki....
Kelimeler yetmiyor !
Bir avuç çamur alıp şekil veriyorum,
SENİ anlatsın diye...
çamurlar elime yapışıyor hep
sonsuzluk oluyor, zaman oluyor,
hayal oluyor...
Bir türlü SEN olmuyordu !
Seni hayal ediyorum hep geceleri
seni düşündüğüm gündüzlerden sonra.
Tamam sana gülmek yakışıyor ama
Hep beni ağlatmak niye ?
Olur mu ya
İnsan sevdiğini üzer mi hiç ?
Ellerin giriyor koynuma sabaha karşı
her yanımı SEN sarıyorsun sımsıcak...
Nefesin sarıyor, tenin sarıyor.
Ve seninle birlikte tekrar uykuya dalıyorum
ne kadar sürecek bu karmaşa ?
Nereye kadar ?
Yeter artık seni anlattığım !
bir az da sen anlat beni gökyüzüne
biraz da sen konuş yağmur damlalarıyla
Ne olur biraz da sen ağla yokluğuma
ben de ağlayacak hal kalmadı...