[PESTEMAL]

EY MEDENİYET SÜTÜ İÇEN SEVGİLİ

Ey medeniyet sütü içerek büyüyen yar
Sensin kimi zaman sofrasında azık
Kimi zaman bakracında soğuk yayık
Kimi zaman tarlasında yediveren başak
Kimi zaman yüreğini dağlayan bozlak

Ey azmış nehirleri yatağına döndüren sevgili
Sana aitti bu istasyona sinmiş hüzün
Sana aitti bu küçük vagona binmiş hasret
Sana aitti acıları yeni dinmiş şehir
Sana aitti adı yeryüzünden silinmiş ülke

Ey gecelerin yalnızlığını güneşe bindiren sevgili
Sana yakındır karlardaki üzgün kuşlar
Senin sevginle beslenir suya küskün serviler
Sana doğru çeker toprağın ruhunu süzgün dallar
Sana kandil olur gökyüzünde üzgün yıldızlar

Ey bütün kokulu çiçekleri yüreğinde toplayan sevgili
Bütün mevsimlerde seni kainata resmeder bahar
Bütün güzellikleri kalbinden alıp yansıtır aynalar
Bütün tatlı aşklar dünyaya seninle doğar
Bütün çocuk gülümsemeleri gözlerinden
Akseder ey yar

Ey medeniyet sütü içerek ebedileşen
Ey azmış nehirleri yatağına döndüren
Ey gecelerin yalnızlığını güneşe giydiren
Ey bütün güzel çiçekleri
yürek suyuyla büyüten sevgili
Aşkımızdır en tutkulu yıldızlarla sonsuzluğa uçan
Aşkımızdır dipsiz kuyularda durmadan kaynayan

İsmail OKUTAN