YAŞAMSA YAŞAM...ÖLÜMSE ÖLÜM...

[beliz]

YAŞAMSA YAŞAM...ÖLÜMSE ÖLÜM...

Yazmak isterdim yaşanılamayanları,

ama yazacak kadar bile bir yaşam bulamıyorum..

En uçsuz kuytularda, en karanlık ormanlarda,

en derin rüzgarlarda kayboldu yüreğim...

Bütün kuşlar göçtü bu soğuk havalardan,

bu donmuş atmosferden..

bir ben kaldım şaşkın..

Uçurumun kıyısında oturuyorum

ayaklarım boşlukta sallanıyor

uzanmışım yıldızları seyrediyorum....

Kaybolmuş küçük yıldız,

saman yolundan kaçmış küçük yıldız,

evet işte o şimdi kaydı....

Gökyüzünden....

ışıklarını saça saça yokoluşa gidiyor....

Kesik kesik, kopmuş gibi hayat,

avuçlarımdan kayar gibi,

yok oluşa bir adım daha...

Adım adım hayat, adım adım ölüm gibi,

göz göre göre yok olmak gibi...

Umutsuz, umut bile umutsuz hayattan...

her umudun ucunda bir umutsuzlukta var azıcık..

Ne yana baksam adını koyamadığım bir nehir sızıyor,

akıyor, bazen coşuyor gözlerimden

Hayat.........ölüm........müdür?.......Yaşarken... ....

yaşamak kaybolmak karanlıkta......

Aydınlık bir mum ışığı sadece,

hayatlarımız fenersiz tünellerden geçiş gibi....

Herkesin bir yalanı var yaşadığı,

gözleri kapalı hayatlarda...

Oysa ben gözlerimi asla kapatmadan

tüm aydınlıkları görerek yaşamak isterim hayatı...

Yoksa hayat, hayat olmaz.......

tiyatro ve replikleri belli oyunlar.....

Birbirinin aynı hayatlar..kopyalanmış yürekler,

duygusuz, kalabalık boşluklar....

Bomboş boşluklar

uçurum gibi ve hep düşerken birşeylere

tutunma isteği.....

Oysa ben düşerken tutunmak istemiyorum

özgürce düşmek istiyorum.....

Ölümse ölüm...........yaşamsa yaşam......!

gece yarısı,
mum ışığı,
sigaram,
ve ben..
üşüyorum.
aklıma geliyor,
geliyorda söyleyemiyorum,
ilk serzenişim,
ilk aldanışım..
...
bir park ışığında gözlerin,
arka sokaklarda bıraktığım ellerin,
aklıma geliyor.
üşüyorum YAR üşüyorum...

ve bir dağ sessizliği odamda
aklıma geliyor nefessiz bakışın,
soluksuz öpüşün,
sessiz sessiz bir köşede ağlayısın,
kimseler görmesin diye kalabalıktan kaçışın,
aklıma geliyor hıçkıra hıçkıra sarılışın,
içten içe titreyişin,
"seni seviyorum" deyişin,
ansızın kapı çalışın,
aklıma geliyor..
içim ürperiyor Yâr.içim ürperiyor..

unutulmuş gece
yine sabaha yüzünü döküyor
aklıma geliyor akşamlarda kalan sarhoşluğum,
koyu gözlerine vurulduğum,
ay ışığında varoluşluğum,
aklıma geliyor dudak büzüşün,
kapı önünde yıkılışın,
buralardan kaçışın,
ve hiç dönmeyişin ,

aklıma geliyor..
"dön ne olur..geri dön" diye yalvarışım,
sebepsiz kaçısın,
çaresiz dönüşüm aklıma geliyor..
ölüyorum yar. ölüyorum.

Ve sen Kadınım,
Can özüm,
ömrüm,
hayatım,
her gelişinde aklıma..
bir adım daha yaklaşıyorum sona..
gelme artık nolur.aklım başımda deyil..

[beliz]

Sana İlk Gelişim
Ne senin ne de benim,
Bilmediğimiz bir zaman,
Sokak lambasıyla aydınlanan,
Tahta bir kapının önündeydim.

Sokağın karanlıktı, evlerde
Bir tek senin kapın Aydınlıktı.
Bir de beni beklediğin odan Aydınlıktı.
Sana gelişimin sıcaklığındaydı ellerim.

Islaktı kaldırımlar ve gözlerim,
İnce bir yel esiyordu sıcaktı ısınıyordum,
Kalbim çıkacaktı yerinden heyecanlıydım.
Kurtuluşumdu sana gelişim.

Gelişimi,kapında bekleyişimi hissettin,
Yavaşça açtın tahta kapını
Bir anda aydınlattı yüzünü sokak lambası,
Bir anda durdu ince yel.
Zaman durdu dünya durdu...........